زمزمه های تنهایی های یک زمینی - آیه های زمینی نازل نشده

دردهای من

جامه نیستند

تا زتن در آورم

چامه و چکامه نیستند

 تا به رشته سخن در آورم

نعره نیستند

 تا ز نای جان برآورم

دردهای من نگفتنی

دردهای من نهفتنی است

.....

انحنای روح من

شانه های خسته غرور من 

  تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است

کتف گریه های بی بهانه ام

بازوان حس شاعرانه ام

زخم خورده است

دردهای پوستی کجا؟

درد دوستی کجا؟

.....

درد،حرف نیست

درد، نام دیگر من است

من چگونه خویش را صدا کنم؟